EC was here

Als een goede vriend door omstandigheden langs de zijlijn van de arbeidsmarkt komt te staan, probeer je hem natuurlijk te helpen om weer als basisspeler te worden opgesteld. Niet alleen omdat hij je vriend is, maar in dit specifieke geval ook omdat hij gewoon erg goed is in zijn vakgebied. Helpen betekent in mijn geval het sparren en het signatuur geven aan zijn sollicitatie-inspanningen. Open sollicitaties maken daar onderdeel van uit.

De feedback die hij ontvangt, vind ik als marketeer onthutsend. Over de zestig procent van de aangeschreven bedrijven heeft na vier weken nog niet gereageerd en van de reagerende HR-afdelingen komt een ruime meerderheid met algemene zinnen als ‘u voldoet niet op alle punten aan het functieprofiel’. Wat nou, profiel!? Er is geen profiel! Het betreft een open sollicitatiebrief waarin iemand op zeer gedreven en persoonlijke wijze kenbaar maakt geïnteresseerd te zijn om zijn kennis, kunde, tijd en energie in het bedrijf te steken waar de achteloos reagerende HR-functionaris verantwoordelijk is voor het personeelsbeleid.

Zou er bij HR kennis zijn van het marketing-communicatiebeleid, vraag ik me dan af. Of heeft marcom al eens gedacht aan de rol van HR? Ik vrees dat de vraag stellen gelijk staat aan hem beantwoorden. Ik zie het namelijk veel: briljante en minder briljante marketingstrategieën waar veel geld en energie in gestoken wordt, maar die enkel gericht zijn naar buiten. Omdat buiten de doelgroep rondloopt en de doelgroep klant moet worden. Maar wat als de doelgroep zich aangesproken voelt en eens komt kijken? Ademen de werknemers dan hetzelfde uit als hetgeen wordt beloofd in de marketingcampagnes? Kennen ze de marketingcampagnes überhaupt? Kennen ze de visie en missie van het bedrijf dat hun iedere maand salaris overmaakt? En is dat die medewerkers dan wel aan te rekenen?

Ik vrees dat de meeste antwoorden op al deze vragen bij veel organisaties een ontkennend karakter hebben. Wederom onthutsend. Want niet alleen zijn eigen medewerkers de belangrijkste ambassadeurs van een bedrijf, ook sollicitanten hebben die potentie. De tegen arrogantie aanschurende reacties op hun getoonde interesse, laat staan het niét reageren op sollicitaties, vind ik dan ook meer dan bizar.