Met een schooltas vol verhalen kwamen ze thuis, onze kinderen. Verhalen over Charlie. Enge Charlie, mysterieuze Charlie, grappige en boze Charlie. Ook op YouTube en Instagram valt de nieuwste rage onder jongeren nauwelijks te missen: de Charlie Charlie Challenge. Ouders en scholen maken zich zorgen over de nieuwste hype waarbij een blad papier en twee potloden voldoende zouden zijn om Charlie op te roepen, de geest van een overleden Mexicaanse jongen. “Charlie, Charlie can we play?”
Ik weet niet of Charlie wil spelen, maak me er eerlijk gezegd ook niet echt druk om. Zou er al een occultist in mij schuilen, dan heeft die zich tot dusver nog niet gemeld. Ik vind dat prima zo. Wat ik minder prima vind, is een ander iets dat ik op social media zag opdoemen. Een staatje over Moslims namelijk. Over dat staatje maak ik me meer zorgen dan over de vraag of Charlie wil komen spelen.
De Moslim-populatie gemeten in absolute aantallen brengt Nederland op een 6e plek in Europa, in verhouding tot de totale Nederlandse bevolking op een 4e. Dat laat het staatje zien. Alsof het om een competitie gaat. Het zegt mij niets. Helemaal niets. Het maakt me ook niets uit, in tegenstelling tot de reden dat dit staatje vermoedelijk is gemaakt. De meningen op social media liegen er namelijk niet om. Het staatje zegt dan ook niets over Moslims, het zegt iets over ons.
Natuurlijk, de gruweldaden door o.a. IS, radicaliserende randdebielen die welke organisatie, ideologie of wat dan ook menen te vertegenwoordigen en onzin-predikers in alle maten en kleuren; ze vormen een serieuze bedreiging voor de samenleving. Ieders samenleving. Zijn daar Moslims bij? Zeker. Niet-Moslims? Absoluut. Maar de moorden, verkrachtingen, martelingen en vernielingen lijken voor velen nu nog ver ons bed. Dat denken we tenminste. Niets is minder waar.
De terroriserende moordenaars, verkrachters, beulen en vernielers zijn namelijk al lang bij ons binnengedrongen. In onze hoofden om precies te zijn. Ze zijn er in geslaagd dat we elkaar zijn gaan wantrouwen. Op basis van kleding, huidskleur, geloof en haargroei. Ze zijn er in geslaagd dat we staatjes zijn gaan maken. Staatjes die we delen op social media in de hoop dat het wantrouwen nog meer aanwakkert. Dat wantrouwen overgaat in haat. Dát gebeurt er in onze hoofden, we staan het toe en ontkennen het zelfs. Ik vind dat best verwarrend. En eng. Wellicht weet Charlie raad…
EC was here 
Geef een reactie