EC was here

Ik nam de afslag van de A73, moest de stad in. De bocht van de afslag keerde mijn auto van west- naar oostwaarts en op het einde besloot het stoplicht dat ik nog even moest wachten om links af te slaan. Aan de overkant van de straat waren twee in oranje hesjes gehesen mannelijke medewerkers van de plantsoenendienst met hun schoffel in de weer. Op enkele meters afstand naderden drie vroege twintigers. Alle drie droegen ze de haren los en ze hadden goed naar het weerbericht gekeken; de jonge dames waren zomers gekleed. Een van hen zei iets tegen de stoere onkruidverdelgers en er volgde een korte dialoog. In mijn auto blies Miles Davis zijn hoogste noot en bovendien was de afstand te groot, ik kon dan ook niet horen wat er werd gezegd. Blijkbaar iets leuks want ik zag dat er gelachen werd. Toen de dames doorliepen keerden de mannen zich weer tot hun taak. Non-verbaal werd er wel nog een reprise gegeven aan het gesprekje van zojuist. Het ene oranje hesje gaf de ander een mooi-gezegd-jôh-klop op z’n schouder en deze stak vervolgens zijn duim goedkeurend omhoog. Een van de meiden stak ook iets omhoog, niet haar duim maar middelvinger. Zo vervolgden ze hun dag, ieder met hun eigen werkelijkheid. Zelf kwam ik terug in de werkelijkheid door de toeterende claxon van de auto achter mij. Het stoplicht stond op groen en met een glimlach sloeg ik linksaf richting de mooie Venlose binnenstad.