Ze zijn er weer. Op alle sociale platforms zie ik ze langskomen. Soms met, soms zonder IG-filter. Natuurlijk zijn er ook weer de klassiekers; liggend op een stretcher genomen met de voetjes in het vizier en kibbelend zwembad- of zeewater als achtergrondbehang. De plekken van waaruit de foto’s in gratis wifi zones op FB of IG zijn gepleurd, verbazen me toch enigszins. Griekenland bijvoorbeeld. Het Griekenland dat, als ik de laatste weken FB lees, de tyfus mag krijgen. Geen euro op de hoofden van de FB-Nederlanders die er aan denkt een vlucht te maken om arme medemensen als u en ik in het zuidelijkste deel van het Balkanschiereiland een helpende hand te bieden. Maar onder toeziend oog van wanhopige Grieken al ouzo buizend selfies maken op de Akropolis lijkt dan wel weer legitiem.
Een ander land waaruit ik kiekjes zie verschijnen; Turkije. Begrijpelijk, Turkije is een prachtig land waar je, als ik de verhalen mag geloven, zeer gastvrij ontvangen wordt. Minder begrijpelijk is dan wel weer dat Nationaliteiten die in ons eigen kikkerland vaak worden verguisd, door een vakantiezonnebril heel anders beoordeeld worden. Helemáál stuitend vind ik de vakantiefoto’s van Afrikaanse kindertjes, bij voorkeur die in sloppenwijkjes omdat de zielige vragende oogjes veel ohhh’s en ahhh’s oogsten. U weet wel, die Afrikaanse kindertjes die niet in bootjes naar Europa mogen komen. Dat is veel te gevaarlijk lijken de vakantiefotootjes te zeggen; wij komen wel naar jullie toe. Niet omdat we het leuk vinden, wel omdat het blijkbaar statusverhogend werkt. Schiet mij maar lek.
Vakantie doet vreemde dingen met mensen. Waarden, normen, meningen en wetten veranderen in een handomdraai. Wetten, laten we het hier ook nog even over wetten hebben. De kinderpardonregeling bijvoorbeeld en dan met name de interpretatie daarvan. Laten we ons eens druk maken om dáár genomen beslissingen terug te draaien. Voor Gláucio Ventura Tiago en zijn zus bijvoorbeeld. Omdat empathie niet in het vocabulaire van Fred Teeven voorkomt, moeten zij het land uit. Dat Glaucio in Nederland geboren is, doet er niet toe. Weg hier en naar Afrika zegt meneer Teeven. Niet in een vluchtelingenbootje maar met een echt mooi vliegtuig, want zó is meneer Teeven dan wel weer. Maar verder moet meneer Teeven natuurlijk wel aan zijn eigen status denken. Geen pardon voor het kinderpardon; weg met Glaucio!
Doe wat mensen. Of het wellicht te laat is, weet ik niet maar doe wat! De petitie ondertekenen bijvoorbeeld. Vorige week ontving Gláucio zijn laatste rapport van het schooljaar, een uitmuntend rapport. Er was een afscheid met teamgenoten, trainers, klasgenoten, docenten, vaders, moeders en vrienden. Maar afscheid nemen, bestaat niet. Dit soort afscheid mág niet. Tekenen dus mensen, doe het hier: https://petities.nl/petitie/glaucio-moet-blijven.
Gedaan? Mooi. Ik moet er namelijk niet aan denken dat ik Glaucio het volgend jaar op vakantiekiekjes uit Angola tegenkom. Zonder vrienden, zonder toekomst, maar enkel omringd door klikkende iPhones.
Oh ja, fijne vakantie allemaal!
EC was here 
Geef een reactie