“Verzin maar een list, het is niet ons maar jouw probleem. Vijftig procent omzetstijging dit jaar, kijk maar hoe.” Je zou maar directeur zijn en door een groot consortium vanuit de westkust van de Grote Ocean worden aangestuurd.
“Vijfduizend likes voor onze Facebookpagina. Je hebt zes weken, regel het maar.” Je zou maar online marketeer zijn en uitsluitend op nietszeggende cijfers als bewijslast worden afgerekend.
“Twee zetels meer dan nu. Wat zeg je? We liggen onder vuur door eigen politieke missers en de peilingen zien er donkerrood uit? Jíj bent toch de campagneleider?! Twee zetels dus!” Je zou die campagneleider maar zijn.
Gisteravond sprak ik een man. Zo’n tien jaar ouder dan ik zelf ben. Aan het draagstrikje op zijn revers zag ik dat hij Koninklijk onderscheiden was. Ik vroeg hem waarvoor. De man bleek een verenigingsman, een échte. Na zich ruim dertig jaar op vrijwillige basis te hebben ingezet voor de maatschappij, was hij op een doordeweekse ochtend naar een restaurant gelokt waar de burgemeester van de gemeente waar hij woont de bekende ‘behaag’-woorden uitsprak. Hij vond dat nog altijd lastig vertelde hij mij. Natuurlijk was hij trots maar er waren zoveel anderen die dit verdienden. Als uitverkorene schaamde hij zich een beetje. Maar er was iets wat hij nog veel erger vond. Sinds zijn onderscheiding is hij bij bepaalde instanties in de ‘picture’ gekomen en krijgt hij het ene na het andere aanbod. Hij wordt gevraagd voor lezingen, andersoortige presentaties en heeft zitting genomen in drie bestuursraden. Ik kon me niet bedenken wat daar zo erg aan en was en vroeg hem er dus naar. Hij kreeg er voor betaald. En hoe! Ontzettend ongemakkelijk vond hij dat. Hij krijgt betaald voor zijn inzet terwijl de mensen waar hij zich al dertig jaar voor inzet alsmaar gekort worden. Gelukkig had hij een manier gevonden om al die vergoedingen door te sluizen naar diegene die er volgens hem recht op hebben.
Toen we afscheid hadden genomen en mijn auto huiswaarts koerste, moest ik aan de verhalen denken van de directeur, de online marketeer en de campagneleider. De verhalen van frustratie waarvan ze me deelgenoot hadden gemaakt. Hun frustratie was terecht. Nóg meer winst, nóg meer populariteit of nóg meer macht als intrinsieke drijfveer is gedoemd om te mislukken. Je ding doen, dat werkt. Je ding doen waar je in geloofd, waar je liefde zit, waarvan het buikgevoel goed zit. Daar krijg je energie van, energie waar je anderen mee zult infecteren. Dan hoef je je ook nooit te verdedigen, simpelweg je verhaal vertellen is genoeg. En als je je eigen verhaal kunt vertellen dan kun je jezelf zijn. Dan weet je dat je je ding doet. En dat geld komt dan wel. Als resultante van je ding doen. Daar valt niets op af te dingen.
EC was here 
Geef een reactie