EC was here

Groot bedrijf, groot gebouw, kantoortoren van 10 hoog en ik moest me op de 9e melden, dat had de receptioniste die sprak als een voorgeprogrammeerde computer tegen me gezegd nadat ze mij een bezoekersbadge had overhandigd. Trappen lopen vind ik stom, zeker als het naar 9 hoog is, en dus stond ik met een medereizigster voor de liftdeuren toen de ping klonk. We mochten de linker nemen. Ping. De deuren sloten zich. Ping. Toch niet helemaal, door de naar binnen gestoken voet gingen ze weer open. Er zat ook nog een man aan de voet vast en die voegde zich gehaast bij ons.

“Hé, bij de kapper geweest?”
Collega’s zeker.
Ping.
“Ja, leuk dat je het ziet, gisteren.”
“Op 5 mei?”
“Thuiskapster.”
Stilte.
“Ja, ik dacht doe eens een kleurtje.”
“Rood.”
“Rood-bruin.”
“Dat licht hier ook.”
“Dat zal het zijn.”
“Wat vindt Hans ervan?”
“Rood.”
Ping.
“Doe Hans de groeten!”
“Doe ik.”
Ping.
“Afspraak?”
“Ja.”
“Bij marketing? Ik zie dat u naar de 9e gaat.”
“Klopt.”
Ping.
Statige man met Rotary-speldje stapt in.
Ping.
“Afspraak?”
“Ja.”
Wel duidelijk zo’n badge.
“U hoort bij elkaar?”
“Ik werk hier al 2,5 jaar…”
“Juist ja.”
“Alles gaat goed?”
“Niet echt.”
Ping
“Mooi, ik ben er. Fijne dag verder.”
Ping.
“Bazen..”
“Van u?”
“Min of meer.”
“Wat vindt u?” Ze wees naar het haar.
“Rood-bruin. Prima licht hier.”
Ping.
“De 9e, ik ben er geloof ik.”
“Ja, dit is de 9e. Ik ga nog eentje hoger.”
“Doe Hans de groeten!”
Ping.