EC was here

Ik zat wat achterover geleund in een stoel waarin het niet echt lekker achterover geleund zitten is, kwam naar voren, zette het inmiddels leeggedronken kopje koffie aan de kant, pakte pen en papier en tekende met die pen de vorm van een puntzak op het papier. Ik vroeg de man tegenover me, directeur van een bedrijf, wat hij dacht dat het voorstelde. Hij meende een ‘funnel’ te herkennen, hetgeen het min of meer ook was. Funnel-modellen zijn doorgaans populair in het abstract visualiseren van sales-processen. Maar ik zie vaak veel meer funnels, geen funnels die effectiviteit verhogen, doch funnels in denken die ondernemerschap remmen.

De directeur waarmee ik aan tafel zat was een goede bekende van vroeger. We bellen nog met regelmaat en laatst vroeg hij mij of ik niet iemand wist; hij zocht een nieuwe marketingmanager. Een goede nog wel. Ik bracht hem in contact met een goede. Een hele goede zelfs. Toch hoorde ik dat deze het niet geworden was, hetgeen mij bewoog om op bezoek te gaan om wat achterover geleund in een stoel te zitten waarin het niet echt lekker achterover geleund zitten is. Hij gaf toe dat de door mij aangedragen kandidaat op competenties, kennisniveau, marketingsenioriteit en al wat nog meer veruit het beste scoorde, maar er gekozen was voor de zekerheid van branche-ervaring.

Ik bracht de tekening weer onder zijn aandacht. Hier staan dus eigenlijk twee tekeningen vertelde ik hem erbij. Ten eerste de funnel. Bovenaan is die breed en dit staat gelijk voor alle vaardigheden, door jullie zelf benoemd in het functieprofiel. Nu zakken we naar halverwege met de helft van de oorspronkelijke breedte, de helft van de door jullie zelf gedefinieerde vaardigheden. Daar neem je dus genoegen mee. Vervolgens gaat deze persoon de geijkte branchepaden bewandelen en zakt hij verder weg in de funnel. Je riep van de daken een professional te willen die ook nog eens anders kan denken en innovatie teweeg kan brengen, je uiteindelijke keuze is echter gebaseerd op zekerheid van het bekende. De zekerheid van blijven zitten waar je zit, ogenschijnlijk knus in de comfortzône, maar met achter de linies van de zojuist beschreven zônegrens op de loer liggende destructietroepen, klaar voor de aanval. De tekening waar je dan ook voor kiest is de tekening van de puntzak. Gevuld met wijn. Oude wijn in een nieuwe zak.