Hosanna!
17-05-2016 door: Evert Cuijpers
Tussen de benoeming op 30 maart en vandaag, mijn eerste officiële werkdag, zit zo’n anderhalve maand. Anderhalve maand waarin de reacties, op z’n zachtst gezegd, overweldigend waren. In aantal alsook wat inhoud betreft. Dat Omroep Venlo iets voor de mensen in Venlo en omstreken betekent werd met vele hartverwarmende zinnen onderstreept; een mooie pluim voor al het goede werk dat de vrijwilligers en betaalde krachten de afgelopen jaren hebben verricht.
Naast de tsunami aan felicitaties en de vreugdekreet hosanna waren er ook enkele gefronste wenkbrauwen. ‘Of ik wel een idee had waar ik aan begon?’. ‘Enkel afbraakrisico’ volgens een enkeling en: ‘Ik zou niet met je willen ruilen’. Nou, ik ook niet met hen. Omroep Venlo speelt eredivisie in omroepland. Iedere dag weer voor een vol stadion. Hoe mooi is het om daar onderdeel van uit te maken en met passie voor de uiteindelijke winst te gaan. Ook als het even niet gemakkelijk lijkt, wellicht juist wel dan. Op het veld welteverstaan, niet erlangs en al helemaal niet als teletekstsupporter (ze bestaan!).
Omroep Venlo heeft een klein jaar geleden ook het eerder aangehaalde hosanna uitgeroepen, maar dan niet als vreugdekreet. Het liturgische woord betekent in de originele Hebreeuwse betekenis namelijk letterlijk ‘Help nu!’. De maanden die Omroep Venlo achter zich heeft liggen, gaan niet als de gemakkelijkste de geschiedenisboeken in. Aderlatingen op verschillende terreinen zijn een feit. Wat gebleven is, is die volle Koel. Dat is mooi. Heel mooi zelfs. Dat de niet aflatende hoge verwachtingen met een uitgedunde selectie moeten worden waargemaakt, kan lastig lijken. Om eerlijk te zijn is het dat ook. Net zoals er zoveel zaken in het leven lastig zijn.
Laatst werd ik als nieuwe collega gepresenteerd aan een groep medewerkers. Speciaal voor deze gelegenheid had ik een wedstrijdshirt van VVV-Venlo aangetrokken. Het rugnummer elf prijkte op mijn rug. Niet omdat elf een ‘joeksig’ getal is waar Venlo wel wat mee heeft, maar om aan te tonen dat ik niet Johan Cruijff heet en nog meer omdat de elf voor elftal en dus voor team staat. Dat is hoe ik wil spelen: als een team. Als er in dat team individuen excelleren juich ik dat zeker toe, maar dan is dat wel de verdienste van het team. Met ingang van vandaag dus een team waar ik deel van uitmaak. Gaat de Venlose kijker, luisteraar en online-consument dan morgen al andere dingen zien, horen en lezen? Ik denk het niet. En overmorgen dan? Over drie weken?
Ook u weet vast wat ze zeggen over Keulen en Aken. Maar weet dan ook dat we vol gemotiveerd gas geven; niet voor niets is Omroep Venlo gehuisvest in een gebouw dat de machinehal wordt genoemd!
Geef een reactie