EC was here

When they go low, we go high. Leo Hauben, hoofdredacteur van L1, haalde deze uitspraak van Michelle Obama aan als afsluiter van zijn blog over een recent door Gideon van Meijeren geplaatst filmpje. Een statement dat ik wil omarmen, al hebben we het over meer dan zomaar een filmpje. Dit artikel van Trouw geeft goed weer wat de impact van dit soort acties zijn. Zou je de video van Gideon nog als lachwekkend kunnen afdoen, wat het teweeg brengt in de maatschappij is beslist níet om te lachen.

In het artikel wordt gesteld dat het lastig optreden is tegen dit soort acties van bepaalde kamerleden als het geen rechtstreekse bedreiging betreft. Ik vraag me dat af. De eerste keer zou je nog weg kunnen komen met dat je nooit bedoeld en voorzien had dat de achterban een video of uitspraak wel zou interpreteren als legitimatie voor bedreiging of erger. Maar we hebben het niet over de eerste keer. Dat journalisten noodzakelijk beveiligd moeten worden met een noodknop en camerabewaking is een gotspe, maar een feit. Ondanks dat dendert Team Gideon door op de ingezette route met een bewust gecreëerd spoor van rel na rel.

Het gaat ook in dit geval niet over de video op zich. Die video lijkt onmiskenbaar geen doel, maar een middel om polarisatie aan te wakkeren en maatschappijke onrust te creëren waarop anti-bewegingen welig gedijen. Van steeds meer mensen hoor ik hun zorgen hierover en echt niet alleen van journalisten en politici. De pijlen van Team Gideon lijken in eerste instantie op enkel journalisten gericht, maar raken de democratie en maatschappij als geheel. Dus óók de mensen die nu nog juichend op de tribune zitten bij de volgende gifpijl van Team Gideon. Er is een gat aan het ontstaan in de maatschappelijke ozonlaag. Het wordt hoog tijd dat ook dát als serieuze klimaatcrisis wordt gezien. Het voordeel van orkanen is dan wel weer dat ze passanten zijn. Laten we echter hopen dat de schade van orkaan Gideon beperkt blijft tot afgewaaide dakpannen. Dat is al vervelend genoeg.