Een vrouw met haar twee kinderen en volgens het bericht van Zuid-Europese afkomst, dat was in ieder geval wat hun uiterlijk zou suggereren. In de stad Berlijn, de stad die weet hoe het is om beroofd te worden van vrijheid, zowel in fysieke als mentale vorm. In die stad stapten de vrouw en haar kinderen in een S-Bahn, een soort treinconcept dat grote steden verbindt met forensengemeenten. Het verloop van de eerste helft van hun reis ken ik niet. De tweede wel, en die is meer dan misselijkmakend. Bij een van de haltes stapten twee mannen in, in de leeftijd van 32 en 37 jaar naar het schijnt. Ze zagen de vrouw en haar kinderen, volgens ooggetuigen circa 5 en 15 jaar. Vooral zagen ze ook het Zuid-Europese uiterlijk, hetgeen voor hen een alibi bleek. Een alibi om deze familie zeer onheus te bejegen. Door intimiderend voor hen te gaan staan en hen onder de kreet ‘Heil Hitler’ de welbekende groet met opgeheven rechterarm te brengen. Door hen Joden te noemen en door te zeggen dat ze geen Ariërs zijn maar uitschot. Er zat geen YouTube-link bij het bericht. Godzijdank. Ik denk namelijk niet dat ik het aankan om op video in de ogen van die kinderen te kijken toen een van de twee mannen zijn broek liet zakken en over hen heen urineerde. U leest dat goed ja. Echt gebeurt dit, nu, in augustus 2015.
In de jaren ’80 gebeurde er ook iets bijzonders. Er werd een kind geboren en het kind huilde. Het schrok van het licht, had het koud en honger bovendien. De kersverse ouders gaven hem snel de gevraagde voeding en alle geborgenheid die maar denkbaar is. Toen het kind iets ouder was en als peuter vreesde dat een enge geest, wolf of heks zich onder zijn bed had verscholen, was er altijd z’n knuffel. Als die onvoldoende kon helpen, riep het kind zijn ouders. Want ouders zorgen ervoor dat iedereen met de poten van hun kinderen afblijft, zelfs enge sprookjesfiguren. Tot toen leek het goed te gaan. Nu weten we dat dit kind van toen op 24 augustus 2015 in de S-Bahn van Berlijn stapte en op een meer dan misselijkmakende manier twee kinderen hun waardigheid ontnam en hen samen met hun moeder ongetwijfeld doodsangsten heeft bezorgd.
Waarom ik dit schrijf? Omdat ik in mijn vorige blog ‘ontvrienden graag!’ mijn zorgen uitsprak over hoe mensen in het leven staan en zich haatdragend op social media uitlaten. Over dat je ook met digitaal urineren mensen diep kwetst. Als reactie daarop werd ik in een persoonlijk bericht bestempeld als ‘smerige gerechtigheidsstrijder’. Ten eerste douche ik mij iedere dag, ten tweede schreef ik die blog niet als gerechtigheidsstrijder. Ik schreef het als mens.
Zo, ik heb mijn plasje gedaan.
EC was here 
Geef een reactie