Ik durf ze niet te tellen. De blogs die er inmiddels geschreven zijn over social media. Als belofte, als etterpuist van de samenleving, als verlossing, deceptie en alles wat daar tussenin laveert.
Ik durf ze niet te tellen. De bomen die gekapt zouden moeten worden om al die blogs vol woorden over digitaal geplaatste woorden op papier te zetten. En voor de kasten omdat boeken het mooist staan in kasten, het liefst van hout, zeker de boeken over social media waar iedereen houterig in z’n eigen gelijk gaat staan.
Ik zal er hier op passen, op mijn tellen. Want op social media telt men graag de brokken in je mond (overigens mits dat men er in slaagt tot drie te tellen). Maar al die over elkaar heen struikelende meningen op social media zeggen me niets. In tegenstelling tot de wijze waarop ze worden geuit. Want daar waar ouders hun kinderen willen beschermen voor het geweld in spelletjes als GTA, putten ze in hun eigen ‘redactionele’ dwangneurose op ‘social’ platforms als Facebook uit een vocabulaire dat het daglicht niet verdraagt. Dat baart zorgen.
Net als de in aantal toenemende vreemde vriendschapsverzoeken die me bereiken op platforms als Facebook en LinkedIn. Ava’s van dubieuze heerschappen en schaars geklede dames vinden mijn account en ik vraag me af waarom. Heel soms accepteer ik een onbekend iemand in mijn digitale kaartenbak. Uit nieuwsgierigheid die vervolgens nooit wordt bevredigd met een antwoord. In 2015 kun je veel vrienden hebben. Dat je ze niet kent, ze nooit ziet en dat er nooit een dialoog plaatsvindt, telt niet. Het aantal digitale vrienden die je digitale vrienden op jouw account kunnen tellen; dat telt blijkbaar. Dán tel je pas mee. Dat baart zorgen, maar krijgt geen zorg.
December is de maand van het tellen. Het uittellen van welke zorgverzekeraar het komend jaar voor jouw situatie het meest gunstige aanbod heeft. We letten dan op het aantal behandelingen bij een fysiotherapeut, of op een plaswekker wordt gedekt en zelfs de vergoeding op een flapoor- of schaamlipcorrectie zullen bij sommigen doorslaggevend zijn voor de keuze die ze maken. Ieder z’n ding zou ik zeggen.
Miljarden pompen de verzekeraars in marketing om zoveel mogelijk zieltjes te winnen. Waar ze aan voorbij gaan, is aan de digitale littekens op die zieltjes. Want velen zijn juist ontzield als gevolg van dat zij hun eigenwaarde ontlenen aan de score van hoeveel digitale vrienden ze hebben, het aantal likes dat hun posts genereren en of hun mening wel eens digitaal wordt gedeeld. De zorgverzekeraar die op recept de aankoop van digitale vrienden gaat vergoeden, zou wel eens absolute marktleider kunnen worden. Zijn de dagen van gewoon geluk geteld?
EC was here 
Geef een reactie