Categorie: maatschappij
-
Kaarsjes
Ik voelde voorzichtig aan de meest linkse deur en schrok enigszins toen deze met een krakend geluid open zwiepte en een Française mij verbaasd aankeek toen zij gehaast de kapel verliet. Gedurende de autorit ernaartoe hadden we de natuur kaler en robuuster zien worden. Ook de dorpjes waar we doorkwamen werden robuuster; mensen met verweerde…
-
Bosbranden
Hij was al jaren geleden vanuit Twente naar Nieuw Zeeland vertrokken, was er verliefd geworden en ze hadden samen koters gekregen. Twee en de oudste droeg met trots een paarse prinsessenjurk. Een vlucht kostte hem een dik maandsalaris en ook voor hun oudste dochter moesten ze nu betalen. Vaak kwamen ze dan ook niet meer…
-
Tollen
Als je niet weet wie de linksback is van Fiorentina. De rechtshalf van Rapid Wien niet kent, de trainer van AS Roma en wie de snelste speler is van de Bundesliga. Als je dat niet weet maar iedere dag achtentachtig van dat soort vragen op je afgevuurd krijgt van een 7-jarige die als beëdigd Xbox-Fifaloog…
-
Diep zinken
Een azuurblauwe hemel waar de wolken zich zelden helemaal laten wegjagen. Nu hadden ze zich echter verborgen achter de bergen die zich om me heen sloten en waar zelfs de laatste en hoogst genoteerde naaldboom op de rotsachtige bergtoppen zich scherp aftekende. Ik zat op de rand van het fraai aangelegde natuurbad (al riekt dat…
-
Anybody Out There?
De laatste afslag op de A67 voor de grens voert naar ’t Ven, het stadsdeel van mijn eigen stad dat lang bekend stond om de vele tuinderskassen waarvan de meesten inmiddels zijn gesloopt nadat ze jarenlang als stille en door onkruid overwoekerde haast monumentale monumenten dienst deden als soort van landmarks die herinnerden aan waar…
-
Het witte zwembad
Van witte wijken had ik al eens vaker gehoord. Evenals van witte scholen en witte sportverenigingen. Vandaag was ik in een wit zwembad en die gekleurdheid drong pas tot me door toen ik er al zo’n anderhalf uur was. Toen er een donkere jongen de door meivakantie vierende kinderen geannexeerde zwempiste betrad. Ik zag hem…
-
Block de adblocker
Dicht bij de ingang van het ziekenhuis waren nog net twee plekjes vrij. Eigenlijk nog één, want een dikke BMW stond dermate asociaal geparkeerd dat het onmogelijk was daar zonder kras- en deukwerk nog een auto naast te krijgen. Ik stapte snel uit en haastte me door de troosteloze gang om me op tijd te…
-
Virtual Reality; meer dan realiteit
De langste en meeste spectaculaire achtbaan ooit; ik mocht er in. Voor de eerste keer in een helikopter en dan ook nog eens boven het Afrikaanse Kruger National Park. Maar ook dichter bij de dieren, wat heet; een meter van een leeuw en in een bootje tussen badende olifanten. Niet veel later stond ik tussen…
-
Wat ben je zelf van plan er aan te doen?
Bij het bedenken, verfijnen en uitschrijven van campagnes moet ik rust hebben. Getelefoneer om me heen, het ‘Kun je even meekijken?’, ‘Heb je het gehoord van …?’ en kantoormoppen horen niet altijd bij mijn definitie van rust, zodat ik dan ook wel eens de luwte van een horeca-establishment opzoek. Mijn MacBook en ik. Zo ook…
-
Weekoverzicht van contrasten.
Het kind dat hij op z’n arm droeg. Doodsbang. Van hem, de piemelschreeuwer. Spijkenisse baadde in het daglicht. Het was er echter inktzwart, zó donker. Bonnetje was foetsie. Kwijt gemaakt door anderen. Voorgoed. Toen toch niet. En toch weer wel. In opdracht. Wat nu anderen? Foei maar ach. In Den Haag namen ze het licht…
EC was here 